ಜಡತೆಯುರುಳು

ಬತ್ತಿದೊಡಲಲ್ಲಿಯೂ ಚಿಮ್ಮುವ 

ಜೀವನೋತ್ಸಾಹವೇ 

ನೀನೆಷ್ಟು  ಚಿರಂತನ

ಸುಕ್ಕು ಗಟ್ಟಿ ಮಡಿಕೆಗಳೆದ್ದ ಚರ್ಮ

ಕುಂಟುತ್ತಾ ಗುರಿಮುಟ್ಟುವ ಕರ್ಮ

ಜೋತುಬಿದ್ದ ಹುಬ್ಬು ದೃಷ್ಟಿ

ಬೆಂದು ಬಾಗಿ ನಡುಗುವ ಮೈ

ನಿನ್ನ ನೆಲೆಯ ಕಂಡವರೊಮ್ಮೆ 

ತಲೆದೂಗಬೇಕು ಬಾಗಿ 

ಮುನ್ನಡೆಯಬೇಕು

ಜಗದ ಬೆಳಗನೆಬ್ಬಿಸುವ ನೇಸರ 

ಸಂಜೆ ಮರೆತು ಕುಣಿಯಬೇಕು

ನೋಡಿ ಮತ್ತೆ ಬೆಳಗಬೇಕು

ಏನು ಬೆರಗು ಇಲ್ಲ ಕೊರಗು

ಚೈತನ್ಯದ ಜೊತೆಗೂಡಿ 

ಹೊರಟಿಹುದು ಅನಂತದೆಡೆಗೆ


ಸುಕ್ಕಿರದ ಒಡಲುಗಳಲಿ

ಹೊಕ್ಕುಳಿಯಲೇಕೆ ಹಿಂಜರಿಕೆ

ಓ ಜೀವನ ಪ್ರೀತಿಯೇ 

ಮುಪ್ಪರಿಗೊಂಡು ಮುಪ್ಪುಗಳಲಿ

ಆರ್ಭಟಿಸಿ ಮುನ್ನಡೆವಂತೆ

ನರ್ತಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇಕೆ 

ಉದಯಕಾಲದ ಯುವಸಸಿಗಳಲಿ

ಆಲಸ್ಯದ ಭೂತವಿಹುದು

ದೇಹವನ್ನೇ ಮನೆಯ ಮಾಡಿ

ಜಡದ ಜೇಡ ಕಟ್ಟಿಹುದು

ಎಚ್ಚರಿಸಿ ಹೊರಗಟ್ಟಿ ತುಳಿದು

ಚೈತನ್ಯದ ನದಿ ಹರಿಸಬಾರದೇಕೆ

ಕನಸು ಬತ್ತಿರುವ ಎದೆಗಳಲಿ

ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಲುಮೆ ಚಿಮ್ಮಿಸಬಾರದೇಕೆ

ಕ್ರಾಂತಿ ಕಿಡಿಯ ಹೊತ್ತಿಸಿ

ಜಾಗೃತಿಯ ಮೂಡಿಸಬಾರದೇಕೆ

ಜಡತೆಯುರುಳಿನಿಂದ ಕೊರಳು

ಪಾರುಮಾಡಬಾರದೇಕೆ

ಕರ್ಮಸಿದ್ಧಾಂತದ ಹಾದಿ 

ತೋರಿ ಕರೆದೊಯ್ಯಬಾರದೇಕೆ

ಏಳಿ ಎದ್ದೇಳಿ ಎಂದರೂ

ಏಳದವರ ನಾಟಕಕೆ 

ತೆರೆ ಎಳೆಯಬಾರದೇಕೆ